Naar de vorm is dit woord eigenlijk een participium praesens medium van het werkwoord οἰκέω ('wonen', of 'bewonen') dat op zichzelf is komen te staan, weggelaten is namelijk het woord γῆ ('land, aarde'). Wat ermee werd aangeduid was 'de bewoonde wereld', misschien gesteld tegenover de onbewoonde wereld, de woestijn. Het participium is dus tot een substantivum geworden, dat kan voorkomen. Wij kennen het woord ook: oecumenisch heten immers de grote concilies die plaatshadden in de tijd van de vroege ongedeelde kerk, de kerk die zichzelf zag als bestemd 'voor de gehele wereld'. Bekend is ook de term oecumene, de beweging die streeft naar toenadering tussen de verschillende christelijke kerken onderling.