De eerste betekenis van dit werkwoord is 'met bewondering naar iets kijken', vervolgens 'zich verwonderen over'. Beroemd is de passage van Plato (Theaet. 155d3) waarin Sokrates aan de jonge student Theaetetus voorhoudt dat aan het begin van alle wijsbegeerte de verwondering staat, het zich verwonderen over de dingen: μάλα γὰρ φιλοσόφου τοῦτο τὸ πάθος, τὸ θαυμάζειν· οὐ γὰρ ἄλλη ἀρχὴ ϕιλοσοϕίας ἢ αὕτη. In het latere Grieks, ook bij de kerkvaders, gaat het werkwoord, met de substantiva θαῦμα/θαυμασία en het bijvoeglijk naamwoord θαυμάσιος de sfeer van het wonderlijke oproepen (θαῦμα = miraculum).