Het sacrament van de wijding is een van de traditionele zeven sacramenten van de katholieke kerk. Vanaf de vroege Kerk werden mannen (en soms ook vrouwen) gewijd voor een bijzondere taak in de geloofsgemeenschap. Die traditie bestaat nu zo’n twee duizend jaar, zij het met een aantal grotere en kleinere veranderingen in de manier waarop tegen de wijding wordt aangekeken. De historische en theologische afstand tussen de oudtestamentische 'kohen', de nieuwtestamentische 'presbyter' en de hedendaagse ‘priester’ is groot. In deze introductie wordt stilgestaan bij de Bijbelse grondslag van de wijding, en dan met name de priesterwijding, en bij de huidige theologische stand van zaken na het Tweede Vaticaans Concilie.

Het wijdingssacrament bestaat eigenlijk uit drie 'delen': drie fases in één 'volmaaktheid' van de ene wijding: diaken-, priester- en bisschopswijding. Alleen een bisschop kan een gelovige, gedoopte man tot diaken of priester te wijden. Voor de wijding tot een bisschop zijn drie bisschoppen nodig.