Romano Guardini was een denker die een heel eigen weg heeft afgelegd en amper met pasklare categorieën te omschrijven is. Theoloog dekt de lading onvoldoende, ook al heeft hij theologische boeken geschreven. En nadat hij een hele nacht met Heidegger had doorgebracht, meende hij ook geen filosoof te zijn, terwijl hij toch een opmerkelijk filosofisch boek op zijn naam heeft staan. Eigenlijk heeft hij een eigen vak geschapen met zijn leeropdracht ‘katholieke levensbeschouwing’, dat hij ook nog eens op een volstrekt eigen wijze heeft ingevuld. Minder systematisch, maar eerder als een Socratisch gesprek met grote denkers en dichters op breukvlakken van de Europese traditie, waarin hij eigentijdse thema’s wist te verhelderen. Zodat hij op 70-jarige leeftijd zijn leeropdracht met geniale eenvoud omschreef als de volgehouden en methodische ‘ontmoeting van geloof en wereld’.