Elke begraafplaats die goed wordt beheerd kan zichzelf bedruipen. Het is van belang om de exploitatie van de parochiële begraafplaats enigszins gescheiden te houden van de exploitatie van de parochie. De begraafplaats hoeft daarvoor niet zelfstandig te worden (gemaakt), er kan binnen de parochie gewerkt worden met een voorziening.  De inkomsten van de begraafplaats moeten in elk geval toereikend zijn om de kosten (nu en in de toekomst) van exploitatie te dragen. Grafrechten die nu worden betaald moeten langzaam vrijvallen, namelijk gedurende de periode dat het grafrecht duurt, en niet in één keer opgesoupeerd worden. Parochies hanteren soms bijzonder lage tarieven. Op den duur kunnen daarmee in de exploitatie problemen ontstaan. Niet alleen omdat de administratieve lasten steeds meer toenemen, er moet ook gereserveerd worden voor groot onderhoud. Wellicht dat ook het dagelijkse onderhoud in de toekomst niet meer (helemaal) door vrijwilligers kan worden gedaan. Omdat veel mensen een uitvaartverzekering hebben, zijn lage tarieven vooral prettig voor de verzekeraar/uitvaartbezorger. 
 
Een vervallen begraafplaats zonder financiële reserve is een grote zorg voor het parochiebestuur. De gedachte kan opkomen om de begraafplaats te sluiten of over te dragen aan een derde. Soms is dit inderdaad een goede beslissing, echter lang niet altijd. Vaak kan een doorstart gemaakt worden en levert de begraafplaats uiteindelijk middelen op. Het sluiten van een begraafplaats is voor veel betrokkenen een emotionele aangelegenheid en vergt een zorgvuldige procedure. Als eigenaar is men nog lang na sluitng (tot maximaal 50 jaar) verantwoordelijk voor het onderhoud van de begraafplaats. Een besluit om de begraafplaats te sluiten dient in elk geval goed met het bisdom besproken te worden en behoeft de voorafgaande schriftelijke goedkeuring van de bisschop.