Engelstalige lezing van cultuurtheoloog Frank Bosman aan de Universiteit van Graz op 17 februari 2012. Hij haalt twee voorbeelden aan, die van Padre Pio en die van Bernadette Soubirous. Bij Bernadette vond de eerste opgraving plaats in 1909 en de tweede in 1919. Bij de eerste opgraving was er volgens de getuigen geen sprake van geur en het lichaam was 'completely victorious over the law of nature.' Haar armen en gezicht hadden de natuurlijke huidskleur behouden. Bij de tweede opgraving hebben ze haar gezicht een wassen masker gegeven en in een gouden schrijn met glas geplaatst.
De definitie die aan het 'onvergankelijke lichaam' gegeven wordt, luidt: 'De onvergankelijke zijn gecanoniseerde Katholieken wier lichamen niet vergaan zijn na hun fysieke dood, zonder enige opzettelijke vorm van kunstmatige conservatie.'
Er volgt een korte geschiedenis van de 'onvergankelijke lichamen' en de mogelijke oorzaken van het niet vergaan van lichamen. De cultuurtheoloog noemt hierbij natuurlijke, kunstmatige en bovennatuurlijke oorzaken, maar stipt ook het mogelijke 'vroom bedrog' aan. Bosman is niet geïnteresseerd in het bewijzen of weerleggen van de oorzaken, hij is meer geïnteresseerd in de theologische verhalen die met deze onvergankelijke lichamen samenhangen.
