Rudolf Steiner, Het evangelie naar Marcus: esoterische achtergronden, Zeist 2004, 286p.
De voordrachten van Steiner over het Marcusevangelie gelden als opmerkelijk bevlogen beschouwingen. In verhouding tot zijn bespiegelingen over de andere evangelien wordt er weinig ingegaan op de exegese van feitelijke tekstpassages. Hij neemt er enkele kernen uit en zet daar een wijds antroposofisch-christologische wereldbeeld om heen. Hij laat daarbij zien hoe het Oude en Nieuwe Testament een magistrale (kosmologische) compositie vormen. Interessant vanuit het tijdsbeeld van toen, begin twintigste eeuw, is zijn visie op de in esoterische kringen furore makende Krishnamurti als 'de wedergeboren Christus'. Afgezien van het feit dat Krishnamurti zelf ook geen boodschap had aan zijn 'benoeming', betoogt Steiner dat het kosmologische wezen van de Christus boven alle door mensen geformuleerde godsdiensten uitstijgt als een alles en allen verbindende kracht. Wat men tegenwoordig 'christendom' noemt, heeft nog maar weinig te maken met wat er in de toekomst met de voortschrijdende bewustzijnsontwikkeling aan religieuze inzichten kan ontstaan. Steiner voorziet dat alle godsdiensten zich ooit gelijkelijk kunnen herkennen in het 'zonneteken' van de kosmische Christus. Een uitstekende vertaling met een diepgravend nawoord van een priester van de Christengemeenschap.

Bron: Drs. M. Ploeger [biblion recensie]
Externe link: Bestel hier het boek op Bol.com.