Dit werk gaat over de vraag of bij de priesterwijding alleen de handoplegging samen met het gebed van de bisschop essentieel zijn voor de validiteit van het sacrament, of dat de traditio instrumentorum ook een wezenlijk element vormt, dat wil zeggen de ceremonie met de kelk, pateen, wijn en hostie. Van Rossum concludeert op basis van een nauwgezette studie van de Schrift, de Kerkvaders en Concilies dat de handoplegging en het gebed de wezenlijke elementen zijn voor het sacrament van de priesterwijding. De ceremonie van de traditio instrumentorum werd pas rond de tiende eeuw geïntroduceerd om het geheel een plechtiger aanzien te geven.