De constitutie ‘Gaudium et Spes’ (1965) van het Tweede Vaticaans Concilie, dat handelt over ‘de kerk van onze tijd’, besteedt enkele paragrafen (47-52) over het huwelijk. Deze paragrafen over ‘de bevordering van de waardigheid van huwelijk en gezin’ staan in de context van het gehele tweede deel van de constitutie getiteld ‘enkele bijzondere urgente problemen’. Een kenner van de Vaticaanse geschriften weet direct wat er dan komen gaat, namelijk een ‘litanie’ van wat het document ‘plagen’ noemt: polygamie, echtscheiding, vrije liefdesverhoudingen, genotscultus, ‘ongeoorloofde praktijken tegen het leven’ (abortus), huidige levenscondities (carrièrevrouw), enzovoorts.  Positief weet het document te noemen dat het welzijn van de persoon en van de menselijke en christelijke gemeenschap nauw samen met een gezond huwelijks- en gezinsleven. Het concilie pleit voor profane zorg voor hulpverlening voor echtelijke liefdesgemeenschappen en in eerbied voor het leven. De concilievaders benadrukken de sacrale waarde van het huwelijk huwelijk (lees: de onverbrekelijkheid).