Charles van Leeuwen onderzoekt de opvatting van schrijver en literatuurcriticus Conrad Busken Huet (1826-1886) dat Vondel “niet veel meer dan een slaafse navolger van buitenlanders en klassieken”, en dan in het bijzonder de Franse literatuur, was. Van Leeuwen constateert dat het tegendeel waar is. In vergelijking tot zijn tijdgenoten, zoals Bredero, Hooft en Huygens, werd Vondel bijna niet beïnvloed door zijn Franse collega’s. Hij was maar selectief op de hoogte van de Franse literatuur en was amper geïnteresseerd in de goede Franse schrijvers. Bovendien gaf hij de voorkeur aan het Latijn.
Charles van Leeuwen, De Franse inspiratiebronnen van Joost van den Vondel, in: Onderzoek en praktijk in de franstalige neerlandistiek, Liège: Association des Néerlandistes de Belgique francophone, 2004, p. 23-39.
