De ene broer werd een beroemd pianist, al had hij maar één arm, de ander één van de grootste filosofen van de twintigste eeuw. Over de familie Wittgenstein schreef de Britse musicoloog Alexander Waugh een fascinerende biografie, waarin het niet allen draait om deze excentrieke en geniale familieleden zélf, maar ook om de rampzalige twintigste eeuw – twee wereldoorlogen – en hun strijd om die te overleven.

 

Tussen 1874 en 1889 kregen de Oostenrijkse industrieel Karl Wittgenstein en zijn vrouw Leopoldine negen kinderen. Twee zoons pleegden op jonge leeftijd zelfmoord, een derde raakte vermist – hij benam zich waarschijnlijk eveneens het leven. De jongste zoon groeide uit tot een van de meest vooraanstaande filosofen van de twintigste eeuw, zijn anderhalf jaar oudere broer bracht het tot wereldberoemd pianist – ondanks zijn niet onaanzienlijke handicap: hij miste zijn rechterarm. De vier zusters speelden in het tijdsgewricht een minder prominente rol, maar waren ook hoogbegaafd. Bij elkaar een ’excentrieke familie’, zoals de ondertitel luidt van het nieuwste boek van de Britse musicoloog Alexander Waugh.