Het sacrament van de ziekenzalving is dus een genade waardoor ook zonden vergeven kunnen worden indien de ziekte de mens onmogelijk maakt om de zonden in een persoonlijke biecht te belijden. In de Codex van 1917 was bepaald, dat het H. Oliesel bediend kon worden aan een gedoopte die tengevolge van ziekte of ouderdom in stervensgevaar verkeert. Echter het Tweede Vaticaans Concilie veranderde deze opvatting en bepaalde: "Het ´laatste oliesel´, dat ook en beter ´zalving van de zieken´ kan worden genoemd, is niet uitsluitend het sacrament van degenen die in uiterste stervensgevaar verkeren. De geschikte tijd om het te ontvangen is dan ook reeds aanwezig, wanneer een gelovige door ziekte of ouderdom in levensgevaar begint te komen." In de huidige Codex van 1983 is dit dan ook opgenomen.

Bron: Tilburg School of Catholic Theology, met dank aan Olav Boelens.
Externe link: Lees het gehele artikel (pdf)