maandag 9 december 2013 Op 4 oktober jongstleden waarschuwde Paus Franciscus tijdens zijn bezoek aan Assisi (de stad waar het graf van Franciscus van Assisi zich bevindt, de heilige aan wie Jorge Bergoglio zijn pausnaam heeft ontleend) de kerk voor 'geestelijke wereldsheid'. Hiermee doelt hij op een spirituele houding van 'navelstaren', van 'religieuze ijdelheid', waardoor in feite meer de eigen eer wordt gezocht dan die van God. Dit begrip (overigens voor het eerst gebruikt door Anscar Vonier (1875-1938), een benedictijner abt) werd in 1953 ook door de Franse theoloog en jezuïet Henri de Lubac (1896-1991) in diens boek Méditation sur l'Église gebruikt. 'Niemand is veilig voor dit kwaad; het is de gevaarlijkste van alle bekoringen van de Kerk,' schreef De Lubac hierin. 
Paus Franciscus put voor zijn ideeën en toespraken veelvuldig uit het werk van deze grote Franse theoloog, die in 1983 kardinaal werd gecreëerd. Kardinaal Henri de Lubac was een van de meest invloedrijke theologen van de 20e eeuw. Hij was een voorman van de Nouvelle Théologie, een stroming die een vernieuwing van de katholieke theologie bepleitte door een terugkeer naar de christelijke bronnen. De (her)verbinding van natuur en bovennatuur (d.w.z. van mens en God), door een sacramentele benadering van de werkelijkheid, lag in het hart van hun theologie. Met name De Lubac's boek Surnaturel uit 1946 kwam hem aanvankelijk op een veroordeling door paus Pius XII te staan. Later volgde eerherstel, toen de veranderingsgezinde paus Johannes XXIII hem vroeg om zitting te nemen in de voorbereidende theologische commissie van het Tweede Vaticaans Concilie. Tijdens dit concilie kreeg De Lubac de functie van theologisch expert. Zijn invloed op Vaticanum II is groot geweest. Lees meer over Kardinaal Henri de Lubac in het gelijknamige nieuwe Lucepedia-dossier.