Het Bijbelboek Psalmen dankt zijn naam aan de Griekse vertaling van het Hebreeuwse woord ‘mizmoor’ dat zoveel betekent als ‘spreekgezang met snaarbegeleiding’. Dit werd in de Septuagint, de eerste Griekse vertaling van het Oude Testament (die overigens al voor de geboorte van Christus vervaardigd was), vertaald met het woord ‘psalmos’. Volgens de inleiding op het boek Psalmen in de Willibrordbijbel worden de psalmen in het Hebreeuws ‘tehillim’ genoemd, wat ‘lofliederen’ betekent. Dat het hier om poëtische liederen voor gebruik in de liturgie gaat is echter niet alleen af te leiden aan de gebezigde Hebreeuwse term. Bij een aantal psalmen wordt namelijk in een korte inleiding aangegeven dat het bijvoorbeeld om een ‘zangstuk op naam van Asaf’ gaat, of om ‘een kunstig lied bij snarenspel, op naam van David’.   Bezoek het dossier Psalmen.   In de serie 'uitgelicht' geven we aan een bepaald dossier extra aandacht.