‘We rule this country’ – zo legde een CDA-politicus in de jaren tachtig van de vorige eeuw in het buitenland uit wat de rol van zijn partij was in de Nederlandse politiek. Deze uitspraak is illustratief geworden voor de houding van de confessionelen: ze domineerden niet alleen, maar straalden ook arrogantie uit en zaten al decennialang op het pluche. 

Inmiddels is dat anders: in 1994 trad er voor het eerst sinds bijna tachtig jaar een regering aan, waarin geen confessionele partij vertegenwoordigd was. Onder Jan Peter Balkenende keerde het CDA vervolgens weer terug in het centrum van de macht, maar sinds 2012 staat de partij wederom aan de zijlijn, met een historisch slechte score bij de verkiezingen: 13 zetels in de Tweede Kamer.

Wat is eigenlijk ‘confessioneel’? En waar komen de confessionelen vandaan? Welke politieke partijen kent deze politieke stroming nog meer en waar staan zij voor? Hoe kwamen de confessionelen aan de macht? En welke oorzaken heeft de neergang van de confessionele politiek in de laatste decennia?