Hadewijch leefde in de dertiende eeuw in Vlaams Brabant en gaf daar leiding aan een groep religieuze vrouwen. De Vlaamse begijn voorzag hun van geestelijke raad en steun in de vorm van geschriften, waaronder vele gedichten - die bedoeld waren om in liedvorm te worden voorgedragen - over de minne, de liefde tot God. Het verlangen naar eenwording met God en de smart om de onbereikbaarheid daarvan waren belangrijke terugkerende thema’s in haar zogenaamde minnepoëzie. Hadewijch liet vier verschillende soorten werken na: strofische gedichten, mengeldichten, visioenen en brieven. Ze wordt wel de moeder van het mystieke minnelied genoemd.