Jacques Taminiaux, Het Thracische diensmeisje en de professionele denker, Nijmegen, 2000

De relatie tussen Martin Heidegger (1889-1976) en Hannah Arendt (1906-1975) was, voorzichtig gezegd, complex. Hij was de grote filosoof, zij was zijn leerlinge, en ze vereerde hem. Ze was in de jaren twintig zijn minnares. Maar ze was ook joods, en hij sympathiseerde met de nazi's. Dat leidde bij haar tot verbittering en afstand, en, pas veel later, tot verzoening. Dat verhaal is vaak verteld, onder meer, sterk psychologiserend, door Elzbieta Ettinger in 'Hannah Arendt / Martin Heidegger' (1995, Yale University Press*). Vreemd genoeg is de relatie tussen hun beider werk nooit uitvoerig onderzocht. Daarover gaat dit boek. Uit de buitengewoon grondige en deskundige analyse van de Waalse filosoof Taminiaux komt naar voren hoezeer de controverse tussen de beschouwende zijnsanalyse van Heidegger en het actieve leven van Arendt geworteld is in hun beider interpretatie van de Griekse filosofie. Het boek is niet eenvoudig: het vereist van de lezer een forse dosis wijsgerige training op academisch niveau. Voor die kenners is het helder geschreven, en verhelderend. Bevat bibliografie.

(Biblion recensie, Dr. D.G. van der Steen)