N. Stienstra, “Heer, open mijn lippen. Enige bemerkingen over de vertaling van de psalmen in het Getijdengebed", in: Communio, 35(2010), 63-76.
Hier volgen de eerste twee alinea's: Er is de laatste tijd in Nederland heel wat te doen geweest over het vertalen van de Bijbel. Het lijkt wel of de opeenvolgende vertalingen over elkaar heen buitelen. Modern taalgebruik, ontmythologisering, toegankelijk maken voor een breed publiek, maar ook behoud van sacraliteit, trouw aan de Boodschap: het is slechts een greep uit de kreten waarmee we om de oren worden geslagen. Opvallend is daarbij dat er op dit moment niet zoveel aandacht wordt besteed aan de vertaling van een Bijbelboek waar veel christenen toch vaak – en velen zelfs dagelijks – mee te maken hebben: het Boek der Psalmen. Geen Bijbelboek speelt een grotere rol in de katholieke liturgie, en de protestantse berijmingen zijn al vanaf het begin van de reformatie van groot belang voor de geloofsbeleving van degenen die ze zingen. In dit artikel wil ik aandacht besteden aan enkele aspecten van de vertaling van de psalmen voor het katholieke Getijdengebed, hetgeen zeker ook interessant is in het licht van de instructie Liturgiam authenticam , in 2001 uitgebracht door de Congregatie voor de goddelijke eredienst en de discipline van de sacramenten, en die als ondertitel heeft: “Het gebruik van de volkstaal in de uitgaven van de Romeinse liturgie”.

Bron: Communio
Externe link: Communio