De Franse filmer en filosoof Bruno Dumont baseerde zich voor deze fraai vormgegeven en intrigerende film mede op Hadewijchs leven en persoonlijkheid. Hiervan maakte hij een uiterst moderne en vrije analogie: Celine is een jonge Française die Jezus aanbidt als een geliefde en neurotisch verlangt naar de eenwording met hem. In het klooster heeft zij de naam Hadewijch aangenomen. Vanwege haar hang naar martelaarschap en neurotisch gedrag moet zij het klooster verlaten. In een Parijse banlieue maakt zij via Yassine kennis met Nassir, een overtuigd moslim. Hij nodigt Celine uit voor een studiegroep waar hij les geeft over het geloof en God. Langzaam raakt Celine in de ban van zijn radicale preken en visie op het martelaarschap – de gevaarlijke kant van zelfopoffering.
Hoewel de titel anders doet vermoeden is Hadewijch in feite een anti-religieuze film omdat de thematiek impliceert dat religie slechts een substituut is voor diepe menselijke behoeften en kan leiden tot gevaarlijke ontsporingen.
