De Hongaarse Jood Elie Wiesel schrijft na de bevrijding zijn herinneringen aan zijn gevangenschap in de concentratiekampen Auschwitz en Buchenwald op. In 1955 worden de herinneringen van deze Holocaustoverlevende uitgegeven onder de Jiddische titel Un di velt hot geshvign (en de wereld heeft gezwegen). De getuigenis behandelt de ‘dood van God’ en de afgunst van de mensheid die Wiesel na de Holocaust heeft ontwikkeld. Un di velt hot geshvign is in 1960 vertaald in het Frans als La nuit en in het Engels als The night, waarna het een enorm verkoopsucces werd. Samen met Is dit een mens van Primo Levi en Het achterhuis van Anne Frank kunnen de getuigenissen van Wiesel tot de belangrijkste Holocaustliteratuur worden gerekend. Elie Wiesel werd uiteindelijk de auteur van een enorm oeuvre aan literatuur over de Holocaust en ontving hier veel prijzen voor, waaronder de Nobelprijs voor de vrede in 1986.