Ludwig Wittgenstein, Willem Frederik Hermans (vert.), Tractatus logico-philosophicus, Amsterdam 1975, 188p.
Wittgensteins 'Tractatus', voor het eerst verschenen in 1922, geldt als een van de meest intrigerende teksten uit de twintigste-eeuwse filosofie. Strenge logica bepaalt de toon in de korte, genummerde stellingen. Centraal staat het onderscheid tussen datgene waarover men zinvolle uitspraken kan doen en datgene waarover men, getuige de beroemde slotzin, maar beter kan zwijgen. Lange tijd werd de 'Tractatus' gehouden voor het hoogtepunt van het logisch-positivisme, in verband met de afkeer van 'onzinnige' (niet feitelijke controleerbare) uitspraken. De laatste tijd echter wordt het geschrift met andere ogen gelezen: datgene waarover men geen zinvolle uitspraken kan doen (o.a. het gebied van esthetica en ethiek) zou voor Wittgenstein (1898-1951) juist het allerbelangrijkste zijn geweest. In verband met de blijvende actualiteit van deze tekst is de herdruk van Hermans' vertaling (eerste druk 1975; sinds de derde druk uit 1977 ongewijzigd) toe te juichen. Prettig is dat de Nederlandse en de Duitse tekst naast elkaar staan afgedrukt. Het commentaar van de vertaler blijft beperkt tot uitleg van de logische begrippen.


Bron: Desanka Kempers [biblion recensie]
Externe link: Bestel het boek hier.