Jezus is voortdurend op reis van stad tot stad en van dorp tot dorp, overeenkomstig zijn zending om het evangelie van het koninkrijk van God te verkondigen (4,43). Hij doet dat in gezelschap van zijn leerlingen en een aantal vrouwen Aan het eind van het Galilea-deel (5,1-9,50) doet zich daarin een wijziging voor. Dan zendt Jezus namelijk zijn twaalf leerlingen uit om het koningschap van God te verkondigen en genezingen te verrichten (9,1-10a). Dat het een tijdelijke zaak is, blijkt uit het feit dat Jezus na de terugkeer van de twaalf met de menigten spreekt over het koningschap van God en hen die genezing nodig hebben, gezond maakt (9,11). Dat brengt mij bij de kernvraag van dit artikel: de vraag naar de reden van de onderbreking van Jezus' verkondiging. Van essentieel belang voor ons verstaan is de plaats van deze pericoop in de context. Vele geleerden houden 9,1 voor het begin van een nieuwe eenheid (9,1-50). Ik beschouw Lucas 9,1-10a als de afsluiting van van 8,40-9,10a. De plaats vanwaaruit de twaalf uitgaan (exerchomenoi)(9,6) is het huis van Jaïrus, waarin Jezus in 8,51 was binnengegaan en waar hij ook de leerlingen heeft bijeengeroepen. Tijdens de zendingsreis van de leerlingen verblijft Jezus in het huis van Jaïrus. Hij verlaat het om naar Betsaïda te gaan (9,10b). Daarmee doet Jezus ook zelf, waartoe hij in 9,4 zijn leerlingen heeft opgeroepen: een huis binnengaan (8,51), daar blijven en vandaaruit uitgaan (9,10b). Daarin is dan ook de reden waarom hij niet zelf naar andere plaatsen kan gaan om zijn werk voort te zetten: omdat hij hier moet blijven. Hij verbiedt de ouders om over de gebeurtenis te spreken. Anderen kunnen daardoor niet met de boodschap bereikt worden. Dat is de reden waarom hij zijn twaalf leerlingen erop uitstuurt.